''Dynastia Shin Jin''

Część 21

 -Przyślijcie Nyang!-zawołał Bayan.

-Panie, ale ona przygotowuje kąpiel Waszej Wysokości.-odpowiedział Golta.

-A ty? Czemu nie ty?-dopytywał.

-Ja podaje ci dziś kolacje. Zamieniliśmy się z Nyang.-powiedział.-Krótko mówiąc, nie chcę się z Tobą spotkać Panie. 

-Ale dlaczego?! Co ja takiego zrobiłem?!-oburzył się.

-Nic Panie, ale kobiety mają już takie humorki.-z uśmiechem rzekł Golta.

-A skąd możesz to wiedzieć?-spytał.-Nie kłam! 

-Wybacz Panie.-przeprosił.-Może to dlatego , że krzyczałeś na nią wczoraj?

-No dobrze. Jeżeli tak chcę, niech tak będzie. Ja nie będę jej pierwszy przepraszał.-zaczął się dąsać. 

Gotowa kąpiel już czekała. Kierując się do wyjścia napotkałam na swej drodze Kim Young Tokeum. 

Przestraszona zaczęłam się powoli cofać. 

-Zamknąć drzwi!-rozkazała. 

-Nie chcę z tobą rozmawiać.-mówiąc to ominęłam ją szerokim łukiem i złapałam za klamkę.

Okazało się , że drzwi były zamknięte. Zostałam sama , oko w oko z Wiedźmą bez żadnej broni. 

-Co strach cię opętał?-spytałam Kim, łapiąc mnie za włosy.

-Puść mnie!-krzyknęłam. 

-Bo co?!-wymierzyła mi w policzek. 

W tym  momencie poczułam się wielka, powiedziałam, że stoczę tu bitwę, nie zważając na konsekwencje. Podbiegłam do niej i z zamachu oddałam jej w twarz, tak mocno, że upadła. Nagle wyciągnęła nóż i zaczęła nim wymachiwać mi przed nosem. Nie miałam czasu do stracenia, czułam że ma nade mną przewagę. Wzięłam zamach nogą i ''podcięłam'' ją. Znów upadła na podłogę, upuszczając nóż. Wtedy podbiegłam złapałam go i rzuciłam się na Kim. Była silniejsza niż się spodziewałam. Jednak i ona się mnie obawiała, bo wezwała swoje dwie służki. Któraś z nich, wzięła stojak na świecę i uderzyła mnie w głowę. Straciłam przytomność i zaczęłam krwawić. Wiedźma wstała wzięła głęboki wdech i krzyczała:

-Co z nią?! Nie żyje?!

-Pani nie obawiaj się. Pozbędziemy się zwłok!

Dama dworu podbiegła do drzwi , ale zobaczyła pełno ludzi mijających się na korytarzu. 

-Co my teraz zrobimy?!-spytała z płaczem. 

-Wrzućmy ją do wanny i przykryjmy deską! Nie będzie na nas.-zaproponowała jedna ze służek.

Kim zastanowiła się i uznając , że to dobry pomysł rozkazała służką wrzucić mnie do wanny w której za niedługo miał się kąpać Bayan. Przy wrzucaniu mnie, zerwały mój wisiorek z dwoma pierścieniami , które należały do moich rodziców. 

-Drogocenne! Skąd ona to ma?!-zdziwiła się Kim.-Ukradła złodziejka!

Gdy byłam nieprzytomna w wodzie pełnej płatków róż, Kim uciekła wraz ze swoimi służkami Niedługo potem przyszedł Bayan. 
-Sprawdź czy woda nie za gorąca.-rozkazał. 
Golta zamoczył rękę w wodzie i nagle poczuł coś pod dłonią. 
-Co się stało? Co masz taką minę jakbyś ducha zobaczył?-spytał Bayan zauważając. 
-Panie, bo tu ktoś jest.-odparł drżącym głosem. 
-Gdzie?!-zdziwił się Cesarz.
-No tu w ...w...wo...wodzie.-jąkał się sługa.
Bayan podbiegł do wanny i przesunął dłonią pływające na wierzchu płatki róż. 
-To Nyang!-krzyknął. 
W tej samej chwili Kim wysłała swoich wiernych strażników po moje zwłoki, tymczasem Golta zaczął biegać w kółko i nie wiedział co ma robić. Cesarz nie wahając się w skoczył do wody i biorąc głęboki wdech zanurkował. 

Strażnicy weszli do pomieszczenia i zaczęli znacząco się rozglądać. Golta powiedział, że zaraz przyjdzie cesarz i by wyszli w tej chwili. Niechętnie, ale jednak słudzy Kim wyszli. W tym czasie Bayan sprawdził mi tętno pod wodą zauważył, że coraz bardziej zaczynam tracić powietrze. Przybliżył się do mnie i z nerwów pocałował mnie pod wodą wśród czerwonych jak krew róż. 

Kiedy zrobiło się bezpiecznie Bayan wynurzył się i tuląc mnie do siebie , mówił płaczliwym głosem: 
-Nyang! Ocknij się! Nie odchodź, kocham cię! Bardzo! Przepraszam za wszystko co ci zrobiłem! Błagam żyj! 
Nie wiem jak to się stało, czy dzięki temu pocałunkowi, czy Buddzie , ale nagle odkrztusiłam wodę ze swoich puc. Wtedy Cesarz jeszcze mocniej mnie przytulił do siebie i rozpłakał się..........